Bud Spencer & Terence Hill - Slaps And Beans

Beklendiği gibi ve 1997'deki Noi Siamo Angeli oyununun aksine (Bud Spencer ile ilgili bir seridir), bu sefer kendilerine en uygun olan türü seçmişler: beat 'em up (mahallenin karşısındayım). Oyunun başında, Terence veya Bud olarak oynamayı seçebiliriz.

Oyun özel olarak iki oyuncu için tasarlanmıştır, ancak yanında başka kimse yoksa, makine diğer karakterin kontrolünü alır ve istediğimiz zaman bir düğmeyle bir karakterden diğerine geçebiliriz.

İkisi de temel olarak aynı şekilde kontrol ediliyor, ancak hareketlerini gerçekleştirirken bazı farklılıklar var. Bir saldırı için, bir özel hareket için, bir şeyleri (ya da düşmanları) yakalamak için ve bir de kendimizi savunmak için bir düğmemiz var. Bu oyunun en iyi detaylarından biri, orijinal malzemeye gösterdikleri yakın dikkat; bu nedenle oyunda gördüğümüz hareketler, bu iki efsanevi oyuncunun filmlerinden alınmıştır.

Oyun, özellikle bu kucaklaşma yapan ikili hayranları ve hatta genel olarak aksiyon oyunu hayranları için oldukça ilginç kılan birçok detaya sahip. Oynanış sırasında, mini oyunların kullanımıyla oyunun tonunu değiştiren bir avuç durumla karşılaşıyoruz ve bu genellikle bu oyuncuların filmlerinin geçmişi nedeniyle anlam kazanıyor.

Ne yazık ki, iyi bir video oyunu yapmak, kaynak malzemeyi almak ve sahnelerin nasıl oyun unsurlarına dönüştürülebileceğini görmekten daha fazlasıdır. Zamansal dengeleri, yoğunlukları ölçmeniz ve sahneleri en akılda kalıcı ve en az sıkıcı şekilde oluşturmanız gerekir. Ve ne yazık ki, burada Slaps And Beans biraz başarısız oluyor, özellikle oyunu tek seferde oynarsak.

Öte yandan, her sahneyi bir film gibi oynarsak, bu kusur daha az dikkate çarpıyor. Üzücü, ama kabul etmeliyiz ki beat 'em up türü bu açıdan çok zayıf; bu sorunu etkili bir şekilde yöneten çok az oyun var.

Neyse ki, gerçekten parladığı alan, özellikle iyi piksel sanatını sevenler için grafiklerde. Sürekli olarak bu ikilinin filmindeymiş gibi bir his yaşıyoruz, ama sanki oyun biraz daha güçlü bir cihaz için tasarlanmış gibi, 16 bit makineler veya konsolların ötesinde.

Ancak oyunun gerçekten olağanüstü seviyelere ulaştığı yer seslerdir. İlk andan itibaren filmlerden alınmış müzikler var, bazıları şarkı söyleniyor ve They Call Me Trinity gibi filmlerden ve Bud'ın yumruğunun düşmanların kafalarına inmesiyle birlikte çakan çekiç sesi gibi sesler doğrudan alınmış. Tüm bunlar, biraz spagetti western karakteriyle yapılırken, 16 bit oyun kategorisine de oldukça sadık kalıyor; bu nedenle bu oyunda görece karmaşık sesler yok, her şey metin şeklinde ve genellikle iyi bir şekilde çevrilmiş.

Bu oyunun ne olduğunu kabul etmek gerekir, bir sinema türüne ve belirli bölgelerde iz bırakan oyunculara bir övgü. Kendisi harika bir ürün, ancak belirli bir türde bir arcade oyunu olarak kabul edersek, iyi sanatı ve sesi olmasına rağmen en iyi örnek değil.