Zamanın kalıntılarından yükselen kesilmeyen bir bağ

Gözleri nihayet buluştu, uzayın sisini ve yıllar süren ayrılığın yarattığı yükleri delip geçti. O an durduğunda, başka hiçbir şey önemli değildi—sadece onlar ve her zaman oldukları şey.

O bakışta, paylaşılan kanın doğurduğu bir sıcaklık vardı; hiçbir bıçağın kesemeyeceği bağlar ama aynı zamanda silik ve uzaklıkla damgalanmış yüzyılların acıtan boşluğu da mevcuttu.

Etraflarında, ışık çökmüş—pişmanlık ve belirsizlikten dokunmuş solgun iplikler. Belki bir son… ya da çoktan gelmesi gereken bir kıvılcım. Çünkü aslında, her zaman sadece onlar hakkında oldu.