Dreamscaper

\r\n\r\n

Τα όνειρα είναι δίκοπα σπαθιά: μια στιγμή μπορεί να ξαναζούμε μια όμορφη ανάμνηση ή να φανταζόμαστε ένα μέλλον με το άτομο που αγαπάμε, και την επόμενη φαίνεται να βρισκόμαστε σε μια γιγαντιαία σκοτεινή αίθουσα γεμάτη με τους χειρότερους φόβους και ανασφάλειές μας, που πιθανότατα θα μας καταδιώκουν για το υπόλοιπο της ημέρας.

\r\n\r\n

Η ερώτηση είναι: Μπορείτε να φανταστείτε αν, παρόλο που όλα, αυτά τα όνειρα θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε διάφορα τραύματα ή φόβους, αντιμετωπίζοντας τους σε έναν κόσμο που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας; Αυτό είναι κάτι που αναδύεται στο ενδιαφέρον roguelite παιχνίδι του Dreamscaper, το οποίο αναμφίβολα έχει αρκετά θετικά σημεία υπέρ του.

\r\n\r\n

Σε αυτήν την περιπέτεια θα παίξουμε ως Cassidy, ένα νεαρό κορίτσι που πρέπει να μάθει σιγά-σιγά όχι μόνο να ξεπερνά τους φόβους και τις ανασφάλειές της, αλλά και να αρχίσει να αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω της, προκειμένου να γίνει πιο δυνατή και να ολοκληρώσει το ταξίδι της. Ένα μέρος της εμπειρίας επικεντρώνεται στην ανακάλυψη της ιστορίας της λίγο-λίγο, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Θα το πετύχουμε απλά παίζοντας το παιχνίδι και περνώντας από την μέτρια τιμωρητική εμπειρία του, που δεν θα είναι τόσο προκλητική όσο άλλα παιχνίδια, αλλά ξέρει να μας κάνει να επαναλαμβάνουμε τα όνειρά μας ξανά και ξανά. Αυτό θα συμβαίνει σε δύο κόσμους: τη μέρα και τη νύχτα, με τη μέρα να είναι όπου αλληλεπιδρούμε με άλλους χαρακτήρες και τη νύχτα να είναι όπου διαδραματίζεται όλη η δράση, και όπου η φαντασία της Cassidy θα καλπάζει.

\r\n\r\n

Λένε ότι όλα εισέρχονται πρώτα σε εμάς μέσω των ματιών, αντί για το στόμα ή την καρδιά... ή σε αυτήν την περίπτωση μέσω του χειριστηρίου, και σε αυτό το παιχνίδι, δεν μπορείτε να παλέψετε ενάντια αυτή τη λογική καθώς ο όμορφος σχεδιασμός του τέχνης αναμφίβολα κρατά τους παίκτες, κάνοντάς τους να θέλουν να παίξουν ξανά και ξανά. Ο οπτικός σχεδιασμός έχει ένα όμορφο στυλ που κάνει κάθε επίπεδο, χαρακτήρα και εχθρό να φαίνεται σαν κάτι έξω από έναν πίνακα λαδιού.

\r\n\r\n

Ο σχεδιασμός ήχου διαθέτει απλούς ήχους και μια πολύ ωραία μουσική, που γίνεται επικά όμορφη κάθε φορά που ξεκινά μια μάχη, αν και δυστυχώς δεν υπάρχει φωνητική αναπαράσταση κατά τη διάρκεια συνομιλιών, οι οποίες απλώς συνοψίζονται σε κείμενο που θα εμφανίζεται αιωρούμενο πάνω από τα κεφάλια των χαρακτήρων.

\r\n\r\n

Για να ξεκινήσουμε, η εμπειρία θα λαμβάνει χώρα σε δύο κόσμους: τον κόσμο των ονείρων και τον πραγματικό κόσμο. Ο πρώτος είναι όπου διαδραματίζεται όλη η δράση του παιχνιδιού, εκτείνοντας σε 6 επίπεδα που δημιουργούνται διαδικαστικά, τα οποία θα μας φέρουν αντιμέτωπους με μια ενδιαφέρουσα ποικιλία εχθρών που μοιάζουν γενικά, μαζί με μερικούς τελικούς αφεντικούς που προσφέρουν μια αρκετά αξιοπρεπή πρόκληση, και αφού τους νικήσουμε για πρώτη φορά, θα μπορούμε να επιλέξουμε να τους παρακάμψουμε ή όχι σε μελλοντικά playthroughs. Επιπλέον, θα μπορούμε να αποκτήσουμε και να οπλίσουμε με καλύτερους θησαυρούς, βρίσκοντας θησαυρούς. Υπάρχουν ακόμη και καταστήματα στα οποία θα μπορούμε να αγοράσουμε θησαυρούς χρησιμοποιώντας την άμμο που αποκτούμε νικώντας εχθρούς ή καταστρέφοντας πέτρες, αποκτώντας πρόσβαση σε περιοχές αποκατάστασης και ακόμα λύνοντας διάφορους γρίφους που, όταν ολοκληρωθούν, θα μας επιτρέψουν να αποκτήσουμε θησαυρούς καλύτερης ποιότητας. Αν και αυτός ο θησαυρός θα μας δώσει πρόσβαση σε καλύτερους ελιγμούς, ενεργές ικανότητες, ασπίδες και πανοπλίες, είναι στην οπλοποιία όπου ξεχωρίζει περισσότερο. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι θα έχουμε μια ευρεία ποικιλία όπλων για να αποκτήσουμε και να ξεκλειδώσουμε, όπως σπαθιά, ρόπαλα, μαστίγια, τόξα, πιστόλια, γη-καμπύλες, εκτοξευτές φλόγας και άλλα, αλλά και επειδή το καθένα έχει ένα συγκεκριμένο σύνολο κινήσεων, επιτρέποντας σε καθένα να έχει τη δική του προσωπικότητα και στυλ, κάτι που αναμφίβολα βοηθά στο να δώσει μια ορισμένη ποικιλία στο gameplay.

\r\n\r\n

Το συμπέρασμα αυτής της κριτικής είναι ότι τα όνειρα είναι ισχυρά όπλα: μπορούν να μας βοηθήσουν να προβάλλουμε ένα μέλλον, να μας προχωρήσουν μπροστά και ακόμη και να θυμόμαστε, με έναν πικρόγλυκο τρόπο, μια στιγμή που είχαμε με κάποιον που δεν είναι πια μαζί μας. Αυτό, φυσικά, δεν θα ήταν τίποτα χωρίς την προσπάθεια και την αποφασιστικότητα του καθενός από εμάς να μην επιτευχθούν μόνο τα όνειρά μας, αλλά και να ξεπεραστούν όλα τα προσωπικά εμπόδια που, υπό τη μορφή φόβων, ανασφαλειών και τραυμάτων, μπορεί να μας αποτρέψουν από το να φτάσουμε στους επιθυμητούς στόχους μας στη ζωή.

\r\n\r\n

Το Dreamscaper το έχει ξεκαθαρίσει και γι' αυτό μας επιτρέπει να βοηθήσουμε την ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστριά του να παλέψει μέχρι τέλους για να ξεπεράσει τους φόβους της με τη βοήθεια ενός διασκεδαστικού και εύκολα κατανοητού gameplay. Θα μας κρατήσει από την πρώτη στιγμή και δεν θα μας αφήσει να φύγουμε μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι η Cassidy είναι ελεύθερη από τις ψυχικές αλυσίδες που την φυλακίζουν. Αυτό είναι απαραίτητο για τους φαν του roguelite και συνιστάται σε οποιονδήποτε έχει έστω και ήπιο ενδιαφέρον για το είδος.