Warhammer 40,000: Boltgun

Όταν ανακοινώθηκε το Warhammer 40,000: Boltgun, πολλοί βετεράνοι του σύμπαντος 40K ξαφνιάστηκαν με περιέργεια και νοσταλγία. Ένα boomer shooter που διαδραματίζεται στο σκληρό και γοτθικό μέλλον του Imperium of Man; Με sprites, αίμα και έντονη δράση; Αυτή η ιδέα φάνηκε πολύ καλή για να είναι αληθινή. Και παρόλα αυτά, το στούντιο Auroch Digital έχει δημιουργήσει ένα προϊόν που δεν είναι μόνο φόρος τιμής στα FPS της δεκαετίας του ’90, αλλά και μια ερωτική επιστολή στη μυθολογία του Warhammer 40,000.

Boltgun είναι μια δήλωση προθέσεων: σφύριγμα της σκανδάλης, σφαγή αιρετικών και φωνάζοντας “Για τον Αυτοκράτορα!” με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Αλλά, πέρα από το ρετρό στυλ, είναι απλώς θόρυβος και οργή, ή υπάρχει κάτι παραπάνω κάτω από την pixelated επιφάνειά του;

Gamepplay: Αίμα, πυρίτιδα και ταχύτητα

Στην καρδιά του Boltgun ζει η ψυχή παιχνιδιών όπως το DOOM, Quake ή Duke Nukem 3D. Ελέγχουμε έναν Space Marine από το κεφάλαιο Ultramarines, αποσταλμένο σε έναν πλανήτη γεμάτο προδότες, αιρετικούς και Δαίμονες του Χάους. Από το πρώτο λεπτό, το παιχνίδι σε ρίχνει στη μάχη χωρίς πολλές εξηγήσεις — απλά κινήσου, πυροβόλησε και γκρέμισε.

Ο ρυθμός είναι ζαλίζων. Χωρίς κάλυψη, χωρίς επαναφορτίσεις όπλων, χωρίς αναγέννηση υγείας. Εδώ η μόνη στρατηγική είναι να κινείσαι συνεχώς, να ψάχνεις για πυρομαχικά και να συντρίβεις τον εχθρό με το οπλοστάσιο που έχεις στη διάθεσή σου. Το shotgun, το bolter, ο φλογοβόλος και το θρυλικό chainsword δεν είναι μόνο εργαλεία καταστροφής: είναι προεκτάσεις του πολεμιστή Astartes.

Κάθε όπλο έχει το δικό του βάρος, ανάκρουση και χρησιμότητα. Ο ξηρός ήχος του bolter που σκίζει έναν αιρετικό είναι απόλαυση για τους θαυμαστές του 40K, και ο οπτικός αντίκτυπος των βολών, των πιτσιλιών αίματος και των εκρήξεων είναι συνεχής. Επιπλέον, η μάχη από κοντά είναι σφοδρή και ικανοποιητική, με εκτελέσεις και φορτωμένες επιθέσεις που μας επιτρέπουν να ανακτήσουμε υγεία στη μέση μιας σφαγής.

Σχεδίαση επιπέδων: Ρετρό με σύγχρονη γεύση

Ενώ η αισθητική είναι καθαρά ρετρό, η σχεδίαση επιπέδων προσφέρει το καλύτερο και από τις δύο εποχές. Υπάρχουν λαβυρινθώδεις χάρτες στο στυλ του DOOM II, με μυστικά, διακόπτες και κρυφές διαδρομές, αλλά και σύγχρονες και καλά σχεδιασμένες δομές για επιταχυμένη δράση με όπλα. Η κατακόρυφη διάσταση αξιοποιείται καλά, με πλατφόρμες, παγίδες και ανοιχτές περιοχές ιδανικές για μαζικούς τελικούς αγώνες.

Οι εχθροί δεν είναι απλά σακούλες κρέατος. Οι αιρετικοί συγκεντρώνονται σε πλήθη, οι προδότες χρησιμοποιούν βαριά όπλα, και οι Δαίμονες του Χάους αναγκάζουν τον παίκτη να αλλάζει συνεχώς τακτική. Πρέπει να ξέρεις πότε να χρησιμοποιήσεις κάθε όπλο και πότε να τρέξεις σαν κατεχόμενος για να μη γίνεις παλαιό κρέας.

Καθώς προχωρούμε, τα επίπεδα αυξάνονται σε πολυπλοκότητα και πρόκληση, αλλά προσφέρουν επίσης ανταμοιβές σε αυτούς που εξερευνούν. Η ανακάλυψη μυστικών, η βελτίωση της μέγιστης υγείας ή το άνοιγμα επιπλέον πυρομαχικών γίνονται απαραίτητα για να επιβιώσεις από τις πιο κολασμένες ενέδρες.

Οπτική και τεχνική ενότητα: Καλοζυγισμένη ρετρό αισθητική

Οπτικά, το Boltgun είναι ένα φεστιβάλ pixels και sprites σε ένδοξη στυλ 2.5D, που θυμίζει τις κλασικές δεκαετίες του ’90, αλλά με μια καθαρότητα και ευχρηστία που τα παιχνίδια εκείνης της εποχής δεν μπορούσαν να φτάσουν. Τα μοντέλα των εχθρών, αν και pixelated, είναι αμέσως αναγνωρίσιμα από τους θαυμαστές της μυθολογίας. Οι κινήσεις, αν και απλές, μεταφέρουν τέλεια το χάος της μάχης.

Το αίμα εκτοξεύεται παντού, τα σώματα εκρήγνυνται και οι Δαίμονες διαλύονται σε μοβ εντερικά. Η αισθητική δεν παραλείπει το gore, αλλά προσφέρει εκείνη τη υπερβολική πινελιά που κάνει τα πάντα πιο κωμικά παρά ανατριχιαστικά. Δε πρόκειται για καταπιεστικό τρόμο, αλλά για μια δοξασμένη και ένδοξη βία.

Όσον αφορά την απόδοση, το παιχνίδι λειτουργεί σαν σουβλιά: φορτώνει γρήγορα, κινείται ομαλά και δεν παρουσιάζει σοβαρές αστοχίες. Ακόμα και σε μέτριους υπολογιστές ή παλαιότερες κονσόλες, η μηχανή ανταποκρίνεται ομαλά, κάνοντάς το μια ευχάριστη εμπειρία ανεξαρτήτως πλατφόρμας.

Ήχος και σκηνικό: Ο πόλεμος ακούγεται όσο κι παίζεται

Η ηχητική ενότητα είναι ένα ακόμη κόσμημα του Boltgun. Οι ήχοι των όπλων έχουν σχεδιαστεί με λεπτομέρεια: κάθε βολή, έκρηξη ή χτύπημα από κοντά έχει μια ισχυρή ηχητική επίδραση. Το chainsword, για παράδειγμα, ακούγεται σαν μια πριονωτή μηχανή που βρυχάται στα αυτιά.

Η μουσική συνοδεύει τέλεια: παραμορφωμένα riffs κιθάρας, βιομηχανικά synthesizers και ένας σκοτεινός τόνος που αναμειγνύεται με την σκληρότητα της μάχης. Αν και δεν είναι τόσο εμβληματική όσο αυτή του DOOM Eternal, εκπληρώνει τη λειτουργία της και βοηθά στη διατήρηση της αδρεναλίνης στο μέγιστο καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Οι φωνές, αν και λιγοστές, είναι καλά ερμηνευμένες και τα ηχητικά εφέ (ηχορυπές σε διαδρόμους, δαιμονικές κραυγές, εκρήξεις σε απόσταση) προσφέρουν μια επιπλέον διάσταση εμπλοκής.

Διήγηση και πιστότητα στο σύμπαν του 40K

Το Boltgun δεν προσπαθεί να σου πει μια μεγάλη ιστορία, αλλά σέβεται απόλυτα το σύμπαν του Warhammer 40,000. Τα σενάρια, οι εχθροί και οι οπτικές λεπτομέρειες είναι γεμάτες αναφορές στη μυθολογία της σειράς: αγάλματα του Αυτοκράτορα, σύμβολα του Χάους, ρούνες του Mechanicus... Όλα είναι εκεί για όποιον θέλει να τα δει και να τα γευτεί.

Ο χαρακτήρας που ελέγχουμε, αν και δεν μιλάει πολύ, εκπροσωπεί καλά το τι σημαίνει να είσαι ένα Space Marine: τυφλή υπακοή, βαναυσότητα χωρίς συμπόνια και απόλυτη αφοσίωση στο Imperium. Εδώ δεν υπάρχουν ηθικά διλήμματα, μόνο θάνατος στους αιρετικούς. Και μέσα στο σύμπαν που εκπροσωπεί, είναι πολύ καλά ενσωματωμένος.

Συμπέρασμα: Ρετρό, άγριο και γεμάτο αφοσίωση στον Αυτοκράτορα

Το Warhammer 40,000: Boltgun είναι ένα shooter που ξέρει ακριβώς τι θέλει να είναι: μια ερωτική επιστολή στα κλασικά FPS, ένα δώρο για τους θαυμαστές του 40K και μια καθαρή δόση απελευθερωμένης δράσης. Μπορεί να μην επαναστατήσει το είδος, ούτε να έχει την ποικιλία ή βάθος άλλων σύγχρονων παιχνιδιών, αλλά η εκτέλεσή του είναι αψεγάδιαστη μέσα στους δικούς του κανόνες.

Για εκείνους που μεγάλωσαν με το DOOM και το Heretic, ή για όσους ονειρεύονται να αδειάσουν τα περιοδικά του bolter φωνάζοντας “Εξοντώστε τον αιρετικό!”, αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν απογοητεύει. Το Boltgun είναι μια έκρηξη νοσταλγίας, μανίας και πάθους για ένα σύμπαν που ποτέ δεν βγαίνει εκτός μόδας.